25 مارس 2024- مطالعه ی اخیر بر روی بزرگسالان ایالات متحده نشان داد که غذا خوردن با محدودیت زمانی  (TRE)یا روزه داری متناوب با مدت زمان غذا خوردن کمتر از 8 ساعت، به طور قابل توجهی با خطر بالاتر مرگ و میر قلبی عروقی در جمعیت عمومی و افراد مبتلا به سرطان یا بیماری قلبی عروقی مرتبط است.

یافته‌های این مطالعه که در نشست‌های علمی اپیدمیولوژی، پیشگیری، سبک زندگی و سلامت قلب و عروق در شیکاگو ارائه شد، از تبعیت طولانی‌مدت از روش غذا خوردن با محدویت زمانی 16:8 برای جلوگیری از مرگ‌های قلبی عروقی پشتیبانی نمی‌کند.

تجزیه و تحلیل داده های نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه (NHANES) نشان داد که غذا خوردن در طول یک بازه زمانی 8 ساعته یا کمتر در طول روز، با 91 درصد خطر بیشتر مرگ ناشی از علل قلبی عروقی مرتبط است. خطر مرگ بیشتری حتی در افراد مبتلا به سرطان یا بیماری قلبی عروقی (CVD) مشاهده شد.

اخیراً غذا خوردن با محدودیت زمانی به عنوان یک مداخله غذایی که مصرف روزانه غذا را به یک بازه زمانی 4 تا 12 ساعته محدود می کند، محبوبیت زیادی پیدا کرده است. اکثر کارآزمایی‌های تصادفی‌ و کنترل‌شده ی کوتاه‌مدت (RCT) گزارش داده اند کهTRE پروفایل‌های خطر متابولیک قلبی را بهبود می‌بخشد. با این حال، هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه آیاTRE در طولانی مدت با نقاط پایانی نامطلوب مرتبط است یا خیر، وجود ندارد.

با توجه به پیشینه ی فوق، منگ چن و همکارانش از دانشکده ی بهداشت عمومی در دانشگاه علوم پزشکی Shanghai Jiao Tong ، در شانگهای، چین، ارزیابی کردند که آیا TRE با کاهش خطر مرگ و میر ناشی از علل خاص و همه علل مرتبط است یا خیر.

برای این منظور، محققان شرکت کنندگان حداقل 20 ساله ای را در این مطالعه وارد کردند که دو یادآوری غذایی 24 ساعته معتبر را تکمیل کرده و غذا خوردن معمول خود را در هر دو یادآوری از NHANES در سال‌های 2003-2018 گزارش کرده بودند. وضعیت مرگ و میر این افراد تا دسامبر 2019 از طریق بررسی شاخص ملی مرگ و میر به دست آمد.

تمام غذاها یا نوشیدنی‌هایی که در یک زمان منحصر به فرد مصرف می‌شوند، به عنوان یک مناسبت غذا خوردن یا eating occasion در نظر گرفته می‌شوند.هر مناسبت غذا خوردن همچنین به عنوان یک وعده غذایی، میان وعده یا نوشیدنی طبقه بندی می شود.یک مناسبت غذا خوردن به مصرف بیش از 5 کیلو کالری نوشیدنی یا غذا نیاز دارد. برای هر روز، مدت زمان غذا خوردن بین آخرین و اولین مناسبت غذا خوردن محاسبه شد. میانگین مدت دو روز یادآوری، مدت غذا خوردن معمولی را تعریف می‌کند که سپس به کمتر از 8 ساعت، بین 8 تا 10 ساعت، بین 10 تا 12 ساعت و بین 12 تا 16 ساعت (گروه مرجع؛ میانگین مدت زمان در بزرگسالان ایالات متحده) و بیش از 16 ساعت تقسیم شد.

مدل‌های خطر متناسب کاکس چند متغیره برای تخمین ارتباط طول مدت غذا خوردن با مرگ و میر ناشی از همه علل در نمونه کلی و در میان بزرگسالان مبتلا به سرطان یا بیماری های قلبی عروقی،استفاده شد.

در میان 20078 بزرگسال، میانگین سنی وزن داده شده برابر با 48.5 سال، 50.0٪ مرد و 73.3٪ سفید پوست غیر اسپانیایی بود.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

•  طی یک پیگیری متوسط 8.0 ساله، 2797 مرگ به هر علتی رخ داد که شامل 840 مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی و 643 مرگ ناشی از سرطان می شود.

•  در مقایسه با غذا خوردن 12-16 ساعته، مدت غذا خوردن کمتر از 8 ساعت به طور قابل توجهی با افزایش خطر مرگ و میر قلبی عروقی مرتبط بود(HR:1.96). این ارتباط همچنین در بزرگسالان مبتلا به بیماری قلبی عروقی(HR: 2.06) و بزرگسالان مبتلا به سرطان (HR، 2.72) برجسته تر بود.

•  سایر مدت زمان های غذا خوردن با مرگ و میر قلبی عروقی ارتباطی نداشت، به جز مدت زمان غذا خوردن بین 8 تا10 ساعت در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی(HR، 1.64).

•  هیچ ارتباط معنی داری بین طول مدت غذا خوردن و مرگ و میر ناشی از سرطان در نمونه کلی و زیرنمونه های بیماران بر اساس نوع بیماری یافت نشد، به جز اینکه مدت زمان غذا خوردن بیش از 16 ساعت با خطر کمتر مرگ و میر ناشی از سرطان در افراد مبتلا به سرطان مرتبط بود(HR، 0.46).

در نتیجه، در میان بزرگسالان ایالات متحده، TRE با مدت زمان غذا خوردن کمتر از 8 ساعت به طور قابل توجهی با خطر بالاتر مرگ و میر قلبی عروقی در جمعیت عمومی و افراد مبتلا به سرطان یاCVD  مرتبط بود. این یافته ها از استفاده طولانی مدت از روشمحدودیت غذا خوردن 8: 16 برای جلوگیری از مرگ قلبی عروقی پشتیبانی نمی کند.

با این حال، نویسندگان اذعان کردند که یافته های این مطالعه نیاز به تکرار دارد و هشدار دادند که هیچ توصیه غذایی خاصی در مورد محدودیت غذا خوردن یا روزه داری متناوب نباید بر اساس مطالعه ی آنها ارائه شود.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diet-nutrition/news/intermittent-fasting-increases-the-risk-of-death-from-cardiovascular-causes-study-sparks-debate-126262